Dag 16 en 127 3 en 4-5-11 Bangkok

We hebben gekregen waarvoor we kwamen en momenteel zijn we weer in het altijd gezellig, doch drukke Bangkok. De stad die nooit slaapt, maar dat zal voor ons niet van toepassing zijn.

Dag 126 was de dag na het grote avontuur in de jungle van ‘Khao Yai National Park'. Het hield zelfs niet op nadat we terug waren gekeerd bij Bobby's want tijdens het schrijven van mijn vorige verhaal zat er een enorme duizendpoot op het hek. Het was een gevaarlijk soort duizendpoot en de eigenaar vertelde het verhaal; dat er twee jaar geleden een toerist door gestoken werd. Hij had enorm veel pijn, maar de eigenaar zei; zak ijs erop, lekker slapen en morgenochtend kijken we hoe het met je gaat.

De volgende ochtend, om 6 uur, ging de eigenaar toch maar even kijken. Maar de toerist was nergens meer te vinden. Hij bleek al uren in het ziekenhuis te lagen, wat op 30 minuten rijden lag. Zijn been was opgezwollen en in het ziekenhuis hebben ze hem een soort injectie moeten geven. Uiteindelijk ging het prima met de man, maar toch weer een ‘gezellig' verhaal zo vanuit de achtertuin van Bobby's. Maar ik moet zeggen dat als je uitkijkt waar je loopt, geen gekke dingen doet er helemaal niets aan de hand is. Je moet gewoon geen beesten/insecten, zonder begeleiding, aanraken of van dichtbij bekijken die je niet kent.

Na deze wijze les brak er een zeer rustige dan met een gemiddelde van even over de 40 graden. Onze Belgische vrienden, Tom en Liesbeth, hadden die dag de halve tour geboekt en werden om drie uur opgepikt. Walter had ook wel zin om er even tussen uit te gaan en reed met de scooter, van de eigenaar, achter de tourgroep aan. Dit onder het mom van kostenbesparing. Ik besloot een dagje vol te boeken met Discovery Channel, Animal Planet en National Geographic Channel. Wel ging ik nog even een rondje doen, bewapend met mijn camera, in de omgeving. Geen gevaarlijke dieren onder de lens; vredige bloemen.

Tegen het vallen van de avond, die hier in Thailand rond de klok van 18.30 zijn intrede doet, liet de eigenaar nog wat gekko's zien die hier in de buurt liepen. Een vrij schuwe gekko wist ik op de foto te krijgen. Hij zat op een stalen paal met wat roestige bruine vlekken. De gekko kon van kleur veranderen en zijn lichtblauwe lijf was besprenkeld met bruine vlekken. Hij at af en toe wat muggen. Ook was de huiskat, Oscar, flink in de weer. De eerste avond had hij al een muisje te pakken weten te krijgen. Deze avond was hij achter de kleine hagedisjes aan en een aantal kikkers. Leuk om te zien!

's Avonds kwamen Walter en de Belgen terug en na het avondeten, 3e keer Pad Thai gegeten, gingen we nog een keertje uit met Tom. Nouja, dat was in ieder geval de bedoeling. We gingen lopend en hadden een routebeschrijving meegekregen van de eigenaar en het zou zo'n kilometer lopen zijn. We belandden in eerste instantie op een gelovig feest ter ere van de boeddha. Na dit tien minuten aangekeken te hebben, zochten we verder en vonden we de juiste bar. Daar was alleen het aanwezig personeel te vinden dus druk en spectaculair was het niet. Wel even gezellig met onze Tom gekletst!

De volgende ochtend namen we om tien uur afscheid van de Belgen waarmee we een leuke tijd hebben gehad. Walter en ik hadden een reisdag op het programma staan; en wel met de trein. De trein vertrok tegen de klok van twee uur en deed er in totaal vier uur over. Het was een ‘blafhete' dag in de trein en we werden levend gekookt. Gelukkig konden we wel zitten en af en toe je hoofd even uit het raampje steken voor de nodige verkoeling.

Aangekomen is het roerige Bangkok pakten we een taxi waar we een ritje van 5 kilometer moesten maken naar de ‘Ko San Road'. Alleen was het spitsuur in optima forma en deden we er volgens mij een klein uurtje over. Tja, van wachten en zitten krijg je honger en er ging een welverdiend BigMac-menu naar binnen met een ijskoude cola. De woorden om het goed te praten zijn altijd; ‘Ja, dit hebben we wel verdiend'..

Vervolgens vonden we een hotel en hebben we net even lekker naar een film gekeken; ‘The Hurricane'. Op een of andere manier hebben we al meerdere keren een film gezien van Denzel Washington en stuk voor stuk zijn het allemaal goede films. Morgen, dag 128, wil ik graag nog even een kijkje nemen in ‘Chinatown' waarna we op vrijdag 6 mei 's ochtends vroeg naar onze eindbestemming, Kathmandu, vliegen. Dat wordt een vroegertje, want we hebben al een busje geregeld die ons vrijdagmorgen om 5 uur naar het vliegveld brengt.

Wek wek,
Sander