Dag 124 en 125 1 en 2-5-11 Pak Chong

De tussenstop in Thailand heeft zich in deze twee geweldige dagen al meer dan uitbetaald. Ik heb mooie foto's kunnen maken en belangrijker nog; we hebben weer enorm veel avonturen meegemaakt. We stonden op 5 meter afstand van een twee-meter lange krokodil die voor onze neus een zwemmende hagedis op at terwijl er tientallen bloedzuigers een weg omhoog zochten via onze voeten. Dodelijke slangen, giftige schorpioenen en gevaarlijke duizendpoten. En laten we de grootste vogel van de jungle niet vergeten met een spanwijdte van twee meter; ‘The great Hornbill'.

Ik heb half de avonturen niet vermeld hierboven die we hebben meegemaakt, want het was me wat deze dagen. Thailand maakt haar naam meer dan waar, voor mij blijft het een geweldig land met een hoop goede herinneringen. Dag 124 opende haar deuren en we konden rustig aan beginnen. De ‘halve dag tour' begon pas 15.00 uur en we namen onze tijd om rustig te ontbijten en wakker te worden. In een straal van 10 meter van ‘Bobby's Appartement' is er al genoeg te zien en te ervaren. Zo ben ik me gaan ontwikkelen, qua fotografie, in de zogenaamde ‘close ups'. Veel dingen uitproberen om het vervolgens jezelf te leren.

Ik begon steeds handiger te worden in het ‘handmatig scherpstellen' waar ik normaal gesproken de automatische functie gebruikte. Een stilstaande bloem en een ongevaarlijke duizendpoot waren goede oefenstof, aangezien dit later wat gevaarlijker werd. We gingen even een kijkje nemen bij het nabijgelegen winkelcentrum waar we wat donuts kochten bij de supermarkt. Vervolgens was het tijd om terug te lopen voor het begin van de halve dag.

We begonnen bij een waterbron, die van onder de bergen vandaan kwam, waar we stopten om te gaan zwemmen. Het was een dolle boel dat er twee lange Nederlanders in onderbroek kwamen zwemmen aangezien de Thaise mensen met kleren en al het water in gingen. Het mocht de waterpret niet drukken. De trip ging verder langs modderige wegen naar een vleermuizen grot waar talloze vleermuizen ons om de oren vlogen. De geur was verre van aangenaam aangezien vleermuizen ‘het' niet netjes op de wc doen, zoals bijvoorbeeld Walter en ik het doen..

Na de vleermuizen in de grot, kwam het echte werk eraan en dat was het wachten totdat er 2 miljoen vleermuizen, tegen zonsondergang, naar buiten kwamen om de grot te verlaten en 's avonds te gaan jagen in de jungle. Twintig minuten over zes kwamen ze de grotten uitgestormd en ondanks dat ik het al een keer had gezien, was het weer magisch mooi. Ook waren er valken hoog in de lucht die wel even zin hadden in een avondmaal. De vleermuizen bleven elkaar in een aaneengesloten lint volgen tot we aan de horizon konden zien. Toen het wat donkerder werd, kwamen de vleermuizen wat meer verspreid naar buiten omdat ze toen niet zo veel te vrezen hadden van de valken. ‘Hoe weten de vleermuizen dat, dat het donkerder wordt?' was mijn vraag; dat voelen ze aan de luchtdruk en dus de warmte in de lucht.

De zon was al ver onder en samen met een Franse familie stapten we in de auto om terug te keren naar ‘Bobby's'. Op de terugweg stopten we nog voor een slang. Op het oog niet zo'n bijzonder slang, maar schijn bedriegt. Na 1 beet van deze slang heb je nog 60 minuten te leven.. Heelhuids aangekomen aten we heerlijk waarna we twee Belgische reizigers verwelkomden. De eigenaar, zijn vrouw (+ aanhang) wij en de Belgen verkenden vervolgens het Thaise nachtleven. En dan kan je niets anders doen dan naar een ‘Karaokebar' gaan. Het was een doldwaze boel waar Walter de show stal en de harten van alle Thaise mensen voor zich won met vele klassiekers.

De bomvolle dag van dag 125 brak aan en dat was een vroegertje; 06.30 stonden we al naast onze bedden. Na een omeletjes als ontbijt werden we met 8 man achterin een jeep gepropt. Twee Franse mannen, twee franse vrouwen, twee Belgen, twee Nederlanders en twee gidsen. Het eerste spektakelstukje was een klein slangetje met een gele kraag die bij de ingang van het park over de weg heen zwierf. Vervolgens gingen we het park in waar we die geweldige ‘Great Hornbill' zagen. Wat een machtig mooie vogel, mooier krijg je ze niet.

Ook zagen we veel apen onderweg die met het hele gezin in de bomen aan het klauteren waren. We hebben nog veel, veel, veel meer gezien, zie daarvoor de ‘Foto's' van Thailand, maar ik wil graag vertellen over de krokodillen. Dit was echt een knotsgek avontuur. De gids wilde zich dolgraag bewijzen en overtuigen van zijn kwaliteiten en wij zeiden de hele tijd; ‘we vinden je alleen een goede gids als je een krokodil in het wild laat zien van dichtbij'. Gefixeerd ging de gids op pad en aan de overkant van de jungle-rivier lag een krokodil, zo stil als een steen, in de oeverbank. Hij overtuigde ons ervan dat het een krokodil was en vroeg alleen de jonge mannen mee naar de overkant.

En terecht want we moesten eerst de rivier oversteken. Dat konden we met natte voeten af door over stenen heen te springen. Toen ging de gids voorop, we moesten stil zijn, maar ook razendsnel. We gingen van het pad af en de gids sloeg met zijn ‘manchetten' een weg voor ons uit richting de oeverbank waar de krokodil lag. Toen werd het toch wel een beetje spannend. We vonden onze weg en hoefden alleen nog een kleine afdaling naar de rivier te maken. Wortels, doornachtige takken, hoog gras en bloedzuigers waren de obstakels.

Eenmaal naar beneden geslopen, stonden we werkelijk waar op zo'n 5 a 6 meter van een wilde krokodil. De krokodil was zo'n 2 meter groot. We stonden stokstijf naar de krokodil te kijken en het leek wel of ‘ie sliep. Ondertussen kropen er tientallen bloedzuigers via onze schoenen, langs onze ‘leach-socks' omhoog. We sloegen ze eraf totdat de krokodil in 1 milliseconden razendsnel van de oever in het water dook. Zo ontzettend snel, dat kan je, je niet voorstellen. Hij leek gewoon te slapen en voor we het wisten lag ‘ie in het water. De reden hiervoor werd ons later duidelijk.

Met een zo goed als onzichtbare krokodil in het water, waarvan we alleen de ogen soms zagen, stonden wij nog aan de oever dan de rivier. Er zwom ook een hagedis in het water en die had de krokodil al lang van te voren gezien. Voor we het wisten, gingen de kaken van de krokodil open en klapten razendsnel dicht. Als je, je ogen zou knipperen dan had je het wellicht gemist. Met een halve hagedis in zijn bek, werd het de hoogste tijd om te gaan verkassen en snel ook!

We klauterden omhoog via de modderige en overwoekerde rivieroever. De gids was ook volledig in extase en rende over het gemaakte pad terug. Wij pijlsnel de gids achterna die 50 meter verder tot stilstand kwam en gebaarde om rustig te zijn en geen geluid te maken. De oversteek, waar we de rivier zijn over waren gestoken was te gevaarlijk geworden omdat er waarschijnlijk wel meer krokodillen zaten. Twintig meter verder lag een boomstam over het water waar we, na even goed gekeken te hebben, over heen balanceerden. Niet in het water vallen, niet in het water vallen, niet in het water vallen was het devies.

Uiteindelijk kwamen we veilig terug aan wal en dolenthousiast deelden we onze verhalen met de ‘mede-tourmensen' die het spektakel van de overkant konden meemaken, maar helaas niet helemaal goed konden zien vanwege de begroeiing. Ondertussen tikten we nog steeds de bloedzuigers van ons af maar ik had de pech dat er een gat zat in mijn ‘leach sock'. Een ‘bloedzuigers-sok' is een feite gewoon een extra sok zodat ze niet op je huid kunnen komen. Aangekomen bij de rustplaats vond ik drie volgezogen bloedzuigers op mijn been die een klein wondje achterlieten die goed aan het bloeden waren. Been eraf was de enige behandeling!

Na het krokodillen-avontuur hebben we nog een waterval bezocht, vliegende witte spinnen gezien, vlinders gezien, op het hoogste punt van het park gestaan en uiteindelijk nog een flinke varaan gespot. De enige smet was dat we geen wilde olifanten hebben gezien, als je dat een smet mag noemen overigens. Het was een supergave dag met leuke mensen, mooie foto's en spannende avonturen. Flink waar voor ons geld gekregen; deze dag duurde van 7 - 19 uur en gisteren ook nog een paar uurtjes. Dit alles voor 35 euro per persoon. Zelfs voor iemand die geen geld heeft, is dat nog een koopie.

Vergeet, nogmaals, niet de rest van de foto's te bekijken. Wat een dag, wat een avontuur, wat een foto's en wat een fantastisch land om op reis te gaan. Ik zou iedereen aanbevelen om dit land te komen bezoeken en net zoveel mooie dingen te zien en mee te maken als ik heb gedaan; zowel met Kaki als met Walter. De realiteit leert ons wel dat aan alles een einde komt en dat de dagen hard gaan. Zes mei vliegen we naar Kathmandu waar ons laatste echte avontuur zal plaatsvinden.

Afkicken,
Sander