Dag121 en 122 28 en 29-4-11 Hanoi-Vliegveld

Het reisplan is gemaakt, de vluchten zijn geboekt, alleen de invulling volgt nog. Vanavond vliegen we van Hanoi naar Bangkok waar we even na middernacht landen. We vertoeven een weekje in Thailand waar we een jungle-tocht gaan maken. Zes mei vliegen we via India naar Kathmandu, Nepal. ‘Het dak van de wereld' wordt ons onderkomen voor de laatste weken van de reis.

Hanoi is een nare stad. Daar kan ik kort over zijn. Smalle straatjes vol met brommers, taxi's, fietsvervoer, mensen en het ergste van alles; nare toeristen. We hebben onze tijd dan ook gewoon uitgezeten en eigenlijk niets noemenswaardigs gedaan. Geen avonturen dit keer, gewoon even helemaal niks.

We hebben deze twee dagen in een perfect hostel gebivakkeerd. Alles was meer dan prima geregeld. Beneden had je gratis internet, je had een restaurant waar ze tussen 5 en 6 heerlijke pizza's hadden voor de helft van de prijs, de douches waren zalig maar er was een nadeel. Dat waren de backpackers. Bah. De standaard backpacker is een ‘naar persoon'. Ik kan mezelf niet omschrijven als een standaard backpacker omdat backpackers maar een ding doen de hele dag; dat is bier drinken, overdag slapen en 's nachts uitgaan. Verder voeren ze geen klap uit, doen georganiseerde uitstapjes en nogmaals; drinken alleen maar alcohol.

Het is vreselijk gewoon. Het ergste is gewoon dat ze zeggen dat ze het land hebben gezien en hebben doorgereisd, maar in feite hebben ze niets gezien omdat ze overdag slapen. Het uitgaansleven hebben ze gezien, dat wel. En dan ontmoeten ze alleen maar mede-backpackers. Misschien zijn wij wel saai in hun ogen, maar wij geven liever ons geld uit om een land echt te zien en te leren kennen. Ook ging er een soort ‘backpackers-hoestje' door het hele hostel heen. Bijna iedereen leek er wel mee besmet te zijn. Het is hardnekkiger dan malaria en luidruchtiger dan de toeter van een vrachtwagen. En vrij besmettelijk aangezien ze het in de nachtelijke uurtjes uitwisselen.

Nee, ik ben er geen fan van. Waar ik wel fan van ben is het feit dat we geprofiteerd hebben van een aantal kamergenoten. Een Nederlands meisje kwam gisteren stampend de kamer binnen omdat ze haar ouders niet kon bezoeken in Indonesië. De reden: ze kon geen malariapillen vinden want ze had een speciaal soort nodig (malarone). En toevallig had ik nog 27 malariapillen in mijn tas zitten voor het geval dat wij door Laos zouden reizen. Ik opperde dat ze die van mij wel mocht hebben (lees: kopen).

Ja, dat vond ze prima. Ze zijn alleen wel prijzig, 3 euro per pil. Ze kocht ze allemaal voor de volle prijs en dat betekende dat we binnen 5 minuten 80 euro hadden verdiend. Jammer genoeg waren de malariapillen van Walter verdronken in de wateren van Nieuw-Zeeland. Met het geld op zak waren we van plan om nog meer geld te verdienen en dat deden we. We verkochten beide brommers voor 3,7 miljoen Dong, wat neerkomt op zo'n 130 euro. Wat uiteindelijk neerkomt op 210 euro verdiend op een dag. In plaats van dit geld koesteren, gingen we het direct uitgeven. We kochten, online, twee tickets van Bangkok naar Kathmandu op 6 mei. De tickets kostte ons uiteindelijk 200 euro per persoon.

Ik typ momenteel vanaf het vliegveld en we kunnen zo goed als inchecken. Daarom stop ik met schrijven en zet dit verhaal op het internet nu ik nog verbinding heb. Zogezegd een weekje Thailand en waarschijnlijk zo'n drie goede weken Nepal!

Op een mooie laatste maand,
Sander