Dag 116 23-4-11 Ha Tinh

Vandaag geen oorlogsverhalen, monumenten, bommen of tunnels. Vandaag het vredige platteland van Noord-Vietnam. Het platteland waar buffels aan de riem worden uitgelaten en uitgebreid een modderbad mogen nemen.

We werden wakker in een roerig ‘Dong Hoi'. Ons hotel was gevestigd aan de hoofdweg en dat hebben we gemerkt ook. De trillingen van de passerende vrachtwagens dreunden door tot de krakkemikkige hotelbedden. De toeters deden vermoeden alsof we nog op de weg reden en bij elke toeter stuurden we in onze slaap automatisch naar rechts. En zoals Walter altijd zegt als hij wakker wordt: ‘Ik ben gewoon te moe'. Maar we werden al snel wakker toen we aan de kip van gisteravond dachten, toen we het restaurant zagen vanaf ons balkon.

Er stond een lange rit op het programma van 149 kilometer. En zoals elke dag in Vietnam; je weet nooit wat er gaat gebeuren, wat we tegenkomen, welk landschap en de gesteldheid van de weg is altijd maar weer afwachten. Vandaag waaide het extreem hard gedurende de eerste twee uur van de etappe. Een wind die ervoor zorgde dat je meerdere malen gezandstraald werd. Los zand dat over de weg waait en even de blote onderbenen onder handen nemen. Ook is het fijn wanneer bussen of vrachtwagens losse steentjes richting je gezicht lanceren.

Maar na een tijdje was de wind wat gaan liggen en konden we genieten van het platteland. Het o zo vredige Noord-Vietnamese land waar om de honderd meter wel een buffel loopt te grazen, waar altijd wel iemand aan het werk is en waar de rijstplanten fijn aan het groeien zijn. Waar de punthoed van de gehurkte Vietnamees fier boven het dansende groene rijstveld uitsteekt.

Vervolgens kregen we de keuze; gaan we onder de berg door; door de tunnel, of gaan we over de berg heen. Natuurlijk; over de berg heen. Niemand neemt deze weg omdat het flink omrijden is. En juist daarom kozen we ervoor om bovenlangs te gaan. Helemaal de weg voor jezelf, mooie uitzichten, leuke bochtjes en frisse lucht. Walter demonstreerde even zijn stuurkunsten in een van de vele U-bochten.

Na de punten voor de bergtrui bij elkaar te hebben gesprokkeld waren we weer op het vlakke. Na een kleine pauze liet m'n rode ‘Toxic' schakelbrommer mij bijna in de steek. Hij wilde niet meer automatisch starten en dan kan je nog een ding proberen en dat is de kickstart. Al snel lukte het me om ‘m aan de praat te krijgen. Ook de nieuwe buitenbanden van de zwarte schakelbrommer zorgen ervoor dat we, voorlopig, even uit de ‘pechzone' blijven. Onderweg zijn we al wat mensen tegen gekomen die onze brommers wel zouden willen kopen voor een ‘miljoennetje' of 3, wat neerkomt op een kleine 100 euro. Maar even in Hanoi proberen over een goed weekje.

Na 120 kilometer te hebben gereden zagen we rechts van ons een lang uitgestrekt veld waar talloze buffels rondbuffelden. Ook waren er een paar een lekkere duik aan het nemen en uiteraard parkeerde ik snel m'n brommer langs de kant van de weg om het land op te gaan. De moddertenen daar gelaten was het weer een spektakel om te zien. Die beesten blijven me fascineren en ook de manier hoe de Vietnamees ermee omgaat. Buffel gewoon aan het lijntje en lekker laten badderen.

Later kwamen er nog twee andere buffels bij die ook wel even een verfrissende duik wilden nemen. Na vele foto's te hebben gemaakt konden we weer opstappen en reden we verder naar onze eindbestemming. Een rit van 149 kilometer, weer veel gezien en uiteindelijk was het nog wel snel gegaan. De bips, zoals vaker gezegd, houdt het beter en beter. ‘Het' raakt er aan gewend en dat is een fijne bijkomstigheid nu we op 330 kilometer van Hanoi zijn aanbeland. We hebben er, met alles erop en eraan, al zo'n 16 a 1700 kilometer opzitten en ‘still going strong!'

In ‘Ha Tinh' vonden we een zeer goedkoop hotel, 160.000 Dong, wat nog neerkomt op 2,50 Euro per persoon. Daarnaast hebben we gegeten in een restaurant waar kip met makreel op het menu stond. Niet dat ik dat besteld had, want ‘Rice with Chicken' kwam uit mijn mond, maar dit werd anders geïnterpreteerd. Geen nood aan de man; er is altijd een supermarkt om de hoek waar ze chocola, chips en koekjes verkopen. Nee hoor, het is goed toeven hier in Vietnam!!

Toef toef,
Sander