Dag 93 en 94 31-3-11 en 1-4-11 Hong Kong

Zo snel dat we hier zijn gekomen, zo snel gaan we hier weg. Het is indrukwekkend, maar het is teveel, te groot, te massaal; eigenlijk alles te. Je weet van gekkigheid niet wat je moet doen in zo'n enorme stad als Hong Kong. Daarom vliegen we morgenochtend, 2 april, naar ‘Ho Chi Min-stad', Vietnam!

Dag 93 begon in een te klein kamertje waar je normaal je hond nieteens laat slapen. Maar hier in China, Macau, laat je er gewoon 6 man slapen, opgevouwen in stapelbedden welteverstaan. En dan moet je precies 1.90m en 2.00m zijn. Enfin, ongeacht het ‘stenen' matras en de te kleine bedden en dekens toch vrij goed geslapen. Halverwege de nacht wel twee keer wakker geworden. Om 4 uur 's nachts kwam er een Italiaan ‘thuis' en vervolgens kwam er een uur later een gokverslaafde Chinees terug van de casino's die met kleren en al als een blok in slaap viel.

Met de illusie dat we met 30 euro nog bakken met geld konden winnen gingen we op pad. In dit knotsgekke land/stad/staatje is de bouwstijl om elke straathoek weer een complete verassing. Dan staat er een wolkenkrabber, dan een krakkemikkige flat, dan de overblijfselen van een Portugese kerk en dan weer een prachtig onderhouden plein met fonteinen en alles erop en eraan. De tegenstellingen zijn vrij groot, maar dat is precies wat Azië ook is. Hier viel het nog wel mee; Vietnam zal zometeen wel 10x zo extreem zijn, maar daar later ongetwijfeld meer over.

Bij een toeristenbureau waar iemand eindelijk een woordje Engels sprak besloten we om naar het grootste casino van Azië te gaan genaamd: ‘The Venetian'. Een leuk feitje is dat dit het, het op een-na grootste commerciële gebouw is van de wereld. Op nummer 1 staat niets meer of minder dan de bloemenveiling in Aalsmeer. Dit feitje is mede mogelijk gemaakt door de vernuftigheid van de kwaliteiten van Walter om artikelen te bestuderen op wikipedia. Dat geheel ter zijde, wat ik wilde vertellen is dat hier gewoonweg niemand Engels spreekt. We zijn hier zowat de enige blanken. We worden omringd door Aziaten, aziaten en nog meer aziaten. Het lijkt wel alsof we verder van huis zijn dan Nieuw-Zeeland.

Het ideale van alle grote hotels en casino's is dat ze gratis ‘shuttle-bussen' hebben van en naar de ‘ferry-terminal'. Dus eigenlijk gewoon gratis vervoer. Als koningen werden we naar ‘The Venetian' vervoerd wat gewoonweg niet normaal is. Je zou er gemakkelijk uren in kunnen verdwalen. Binnenin is Venetië nagemaakt, inclusief gondelaars, water, huisjes en zelfs het plafond doet vermoeden dat het zonnetje heerlijk schijnt en dat de wolken withoog in de lucht staan. Een exacte kopie van het casino in Las Vegas overigens.

Later zag ik ook nog op een flimpje van een Spaanse gast, die ook in het hostel sliep, dat er op de 3^e verdieping een enorme gouden draak uit de vloer komt, die naar het plafond toe vliegt; geheel gehuld in witte rook en temidden van het casino. Werkelijk waar, het slaat gewoon nergens op wat ze hier allemaal verzinnen en doen om klanten te lokken. En het werkt gewoon, want wij trappen er ook in. Die laatste 30 euro zijn overigens binnen 5 minuten verdwenen. Geen een moment hebben we een succeservaring mogen ervaren, en misschien maar goed ook.

's Avonds aten we bij het favoriete Amerikaanse fastfoodketen waarna we naar de ‘Skytower' van Macau gingen. Driehonderd meter hoger, hadden we een uitzicht over de 3 eilanden die Macau telt. Een fikse tegenvaller was dat de ramen zo erg weerspiegelden dat een fatsoenlijk uitzicht ernstig beperkt werd. Toch hadden we weer even toeristje gespeeld en na een tussenstopje gingen we op ‘huis' aan. De gok beluste Chinees was inmiddels alweer in het casino verdwenen waar hij overigens in 3 maanden tijd meer dan 10.000 euro heeft verloren, naar eigen zeggen. En toch maar blijven gaan en gaan. Als hij zou winnen dan zou hij nooit meer naar het casino gaan. Dat klinkt een beetje als een gokverslaafde.

We hadden nog een gezellige avond met een Spanjaard, Italiaan en een Malysier totdat we gingen slapen. En wederom kwam de Chinees tegen de klok van 6 uur de kamer binnen stormen. Hij gooide krukjes om, maakte iedereen wakker met zijn kabaal en viel in een diepe slaap. In de nacht leeft hij en overdag slaapt ie. Met een laatste handdruk namen we afscheid van alle mensen en namen de 60 minuten durende ferry terug naar Hong Kong.

Te Hong Kong hebben we een knus hotelkamertje gevonden, zijn we de stad even rondgehobbeld en zijn we in afwachting tot de volgende dag. Morgen om 06.00 uur gaat de wekker namelijk en nemen we de ‘underground' naar het vliegveld. Hopelijk komen we op tijd aan waarna we om 8.20 in een kleine drie uur naar Vietnam vliegen.

In Vietnam staat weer een hernieuwd avontuur op ons te wachten en we hebben er zin in. We hebben een reisdoel nodig en dat hebben we in Vietnam. We moeten ergens een twee betrouwbare en betaalbare brommertjes zien te kopen om vervolgens zo snel mogelijk de knotsgekke stad uit te rijden. Daar willen we Walters oude werkgever; Dobla, bezoeken die net een nieuwe vestiging daar heeft geopend. Vervolgens willen we de 3.000 kilometer durende tocht van zuid naar noord-Vietnam op de brommer afleggen. Wat voor avonturen dat allemaal met zich mee gaat brengen kan ik niet voorzien, dat het avontuur gaat worden, kan ik iedereen garanderen!

Tot Vietnam,
Sander