Dag 39 en 40 5 en 6-2-11 Nadi

188 Kilometer scheidt ons slechts van de hoofdstad van Fiji; Suva. Per scooter scheen dat, volgens toerist en local, onmogelijk te zijn in een middag. Ja en juist daarom waagden wij de poging. We huurden twee knalgele scooters en gingen op pad. Plan was een nachtje Suva en dan weer 188 kilometer terug. Gaten in de weg en links rijden leken de enigste obstakels..

's Ochtends vroeg, dag 39, besloten we twee scooters te huren en dus naar Suva te rijden. Alleen nergens schenen er meer scooters beschikbaar te zijn. Walter zette het personeel van ‘The Beach Escape' aan het werk en na enig telefoonwerk schenen er zo'n 20 kilometer verderop twee scooters beschikbaar te zijn voor onze trip. Het idee was dus om langs de zuidkust, ‘Coral Coast' genaamd, te rijden in de richting van de hoofdstad. De backpacks lieten we staan en namen alleen een rugzakje mee met daarin wat geld, camera en uiteraard een tandenborstel.

Na de betaling van de knalgele scooters reden we weg en kwamen al snel wat ongemakjes tegen op de scooters. De scooters die er op het oog piekfijn uitzagen, bleken toch wat mankementjes te hebben. Bij Walter deed de snelheidsmeter het niet te doen en beide spiegels bogen tijdens het rijden zo af dat je er niet in kon kijken.

Het links rijden hadden we vrij snel onder de knie, alleen bij de eerste rotonde moest er even goed nagedacht worden. Ook nam ik aan dat op een gelijkwaardige kruising links voorrang zou hebben.. maar hier geldt het recht van de sterkste. Dat betekent dus niet dat je moet twijfelen. Eenmaal de stad van Nadi uit zagen we het echte Fiji. Glooiende landschappen met uitsluitend groene heuveltjes her en der bedekt met bomen. Het zonnetje scheen erbij, windje, gele helmpjes op, gangetje van 60 kilometer in het uur en alert voor de gaten in de weg.

Ik moet zeggen dat ik er vrij ongerust over was aangezien de wegen in de omgeving van Nadi redelijk slecht waren. Omdat we nu eenmaal niet heel veel verder dan de omgeving Nadi zijn geweest nam ik aan dat het wegdek er overal zo zou uitzien. Maar gelukkig, dat viel reuze mee. Het was echt gaaf, de route was dan ook niet moeilijk, dezelfde weg blijven volgen en gewoon genieten van de omgeving. Af en toe maakten we een stop bij een fruitstalletje of voor een tankbeurt en inmiddels verstreken de uren en de kilometers.

We waren bijna op de helft en we reden inmiddels langs de kust. Golven in de verte die braken op het rif, zonnetje erbij, nogmaals; prachtig. Alles ging perfect totdat de scooter van Walter pech kreeg. We hadden afgesproken dat Walter 2x zou toeteren als er iets was en jahoor.. de scooter was uitgevallen en startte niet meer. Direct stopte er een vrachtwagen om ons te helpen. Uiteindelijk met een kickstart het ding weer aan de praat gekregen. Kan gebeuren.

Vijf minuten later en we tuffen lekaker verder. Ik denk laat ik eens omkijken; geen gele scooter achter mij. Snel omdraaien en terugrijden. Stond Walter daar weer met wederom dezelfde vrachtwagenchauffeur die ons de tip gaf om naar een resort te gaan waar we even konden bellen. Gelukkig was dat maar 2 minuten lopen en daar namen we contact op met het verhuurbedrijf.

Uiteraard wordt het niet in een keer geregeld maar ik zal de korte versie vertellen; ik hou ervan om dingen kort te beschrijven.. De chauffeur van het bedrijf was met een pick-up onderweg om ons op te halen. En het laatste wat hij zei was dat hij ons niet het geld ging teruggeven omdat we hier helemaal niet mochten komen, zo ver. Fiji-time wachten dus wij, in het verlaten resort, met de eigenaresse staan praten, op het strand gelopen en avond gegeten. Pas na 2 a 3 uur kwam de chauffeur en inmiddels was de zon al onder gegaan. Hij zette de scooters in de laadklep en daar gingen we; Suva niet bereikt en dus met lege handen terug naar Nadi.

Nee, niet met lege handen want het was echt super. De vrijheid, het landschap, het zelf-doen; geweldig. In Vietnam willen we van Zuid naar Noord rijden op een motor/scooter in een maand dus dat belooft nog wat. Pas rond de klok van 22.00 kwamen we terug en vielen we als blokken in slaap.

Dag 40 kan kort samengevat worden in een regenachtige dag met een groot hoogtepunt. Jahoor dat was de BigMac. Die Indiaanse curries met rijst zijn we zat; kilo's aankomen moet we: McDonalds!! De avond hebben we afgesloten met de Nederlanders die ons al dagen in hun macht hebben en twee andere Nederlanders die toevallig uit Spanbroek komen. De wereld is klein.

De komende dagen zullen niet spectaculair worden maar uiterst zakelijk. Morgenmiddag vliegen we naar Australie waar we een nachtje zullen blijven. Dinsdag vliegen we naar Nieuw-Zeeland waar we onszelf een week geven om een auto te kopen. Morgen de laatste dag van Fiji-time, Fiji-warmte en Fiji-people.

Top land, genoten,
Sander