Vandaag voel ik mij verrassend goed. Zo goed zelfs dat ik zing. Van Walter mag ik het niet van de daken schreeuwen, dat ik me vandaag beter voel, maar toch doe ik het. Ik weet dat mijn gezondheid momenteel nog wisselvalliger is dan het weer in Nederland, maar nu ik mij goed voel, neem ik het ervan.
Ondanks de gezondheid kunnen we het leven op de Fiji wel waarderen. Zelfs de Fiji-time voelt ergens wel heel erg goed. Relaxed, neem je tijd en pluk de dag. En de afgelopen dagen zijn er toch wel wat grappige dingen gebeurd die ik nog niet heb beschreven.

Zo waren wij laatst op het strand, op zoek naar een plekje in de schaduw. Nergens een plek te vinden en we liepen terug. Totdat we een heerlijk plekje zagen, weliswaar voor een resort, maar het was gemaaid gras op 5 meter van het strand, heerlijk in de schaduw. Zo blij als een kind, vouwde ik mijn handdoek uit en ging liggen. Lekker die schaduw.. totdat ik eens ging kijken onder wat voor 'n boom we eigenlijk lagen. Jahoor.. een palmboom met volwassen kokosnoten. En als je die op je hoofd krijgt.. Au.

Vandaag was nog het meest bizarre van alles. Eigenlijk niet grappig, maar ook weer wel. Dit stukje is niet echt geschikt voor de jongere lezers onder ons. Wij gingen vanmiddag rond 13.00 uur lunchen bij ‘Travellers Beach'. Dat is een resort, op 3 minuten loopafstand van ons hutje, aan het strand, waar ze uitstekend en goedkoop eten serveren. Wij hebben daar zo goed als vaste plekken, maar deze keer was de plek bezet door een wat oudere man. Nouja, Walter gooide er tweemaal ‘BulaBula, how are you?' uit en verder niks aan de hand. Dachten we in ieder geval.

Standaard gesprekje kwam op gang, waar hij vandaan kwam en wij. Hij was op Fiji geboren maar woonde nu in Australie. Hij was hier weer even op vakantie. Wij zeggen; ‘we are from Holland'. Vervolgens zegt hij ‘I like to taste some dutch meat'. Walter ging instinctief de menukaart halen en ik met m'n suffe hoofd dacht het niet goed verstaan te hebben. Standaard vraag nummer 2 stelde ik maar; ‘Where are you staying?' En tot mijn grote afschuw antwoordde hij ‘Just here and tonight you are my dinner in my room'. Tot slot kwam Walter ein-de-lijk aangelopen. ‘We moeten hier weg'. En ver, heel ver ervandaan gingen we zitten... bah.

Het laatste wat ik kan vertellen is dat de prullenbak na 3 dagen eindelijk werd geleegd. Man, man, man, wat was hij goor. Sinaasappel-, ananas- en limoenschillen lagen erin weg te rotten, gecombineerd met nog heel veel meer lekkers. De schoonmaakster ging zelf bijna van der stokkie en toen ze alles had opgeruimd rook alles naar vieze, rotte schil. Uiteindelijk dweilde ze alles en rook het naar schoonmaakcitroenen die niet verrot waren.

Ik hoop dat Walter geen gelijk krijgt en dat mijn gezondheid vanaf vandaag niet meer zoals het Nederlandse weer zal zijn. Nog een weekje rusten en dan nog anderhalve week Fiji zien, is mijn plan!!

Bula Bula,
Sander