Dag 12 en 13 9 en 10-1-11 Nadi
Wat is er meer Fiji dan 's avonds laat in het donker Fiji-rugby spelen in de zee? Niets dus. Wat volleybal of voetvolley, maar Fiji-Rugby in de zee, dat is het echte leven hoor. Daar kan geen vers-geslachte geit aan tippen..
Nee, ken je die mop van die geit die we gingen slachten. Ja daar leefden we naar toe, we hadden een doel in ons reis-leven, we droomden er zelfs van. Om 14.00 uur stipt stonden we bij de afgesproken plek. Zakmes in de aanslag, onze mooie kleding aan. Fiji-time is het hier, dus iedereen doet relaxed. 15.00 uur werd het, mja het kan nog altijd. Ondertussen wat muziek luisteren en poolen.. nee hoor. En ook de uren daarna, kwam onze geit-droom niet uit. Zwaar ontsteld en teleurgesteld in de hele bevolking van Fiji, relaxten we verder.
's Avonds eten wij niet bij ons Beach Escape hostel. Het is er $20 voor een maaltijd, dus 8 euro. En bij de buren van het bamboo hostel is een maaltijd voor 4 euro. Dan heb je echt Fiji-food met vis, kip etc. Enfin, sorry voor mijn woorden, dat bamboo hostel is onze ergernis #1. Daar lopen van die backpackers met baarden en rasta's die hier al een jaar zitten. En ze doen de hele dag niks. Ze zitten alleen maar. Een grote incest-bende daar. Nee, daar willen wij niet dood gevonden worden. Maarja, toch eten we daar en kunnen we iedereen even oerhollands afzeiken.

Na het eten gaan we altijd met de eigenaresse zitten en een beetje internetten. Zij laat ons de Fiji-music horen en omdat deze vrouw ouder is dan 40 jaar, zit Walter altijd met haar te flirten. Maar ze kan het wel waarderen en we moeten haar te vriend houden, zodat we korting krijgen op alles. En jahoor, dat lukt.

Dag 13 begon rond een uurtje of half tien, waarna we vast een omeletje bestellen met toasted brood. We hadden om 12 uur afgesproken met twee Fiji-gasten van 16 jaar, waarmee we altijd Fiji-rugby spelen in de zee. Rond tien uur stapten we in de bus naar de ‘stad' Nadi. En zo'n bus is echt Fiji. Geen ramen, maar een zeil gespannen van de zijkant, spotgoedkoop en als je wilt laten weten dat je uit wilt stappen moet je aan een koortje trekken, wat een belletje laat rinkelen. Hoezo Connexion, Fiji-style. Aangekomen in de stad gingen we weer naar de lokale markt, waar we natuurlijk Kava moesten drinken, fruit kochten en de heerlijke geur van vis mochten ervaren.
Uiteindelijk kochten we een voetbal en Walter kocht de vlag van Fiji. Het busstation leek van de aardbodem verdwenen te zijn, dus een taxi voor anderhalve euro bood uitkomst. De jongens waren al op ons aan het wachten en we speelden wat volleybal en rugby, wat echt de nummer 1 sport is hier. Overal hebben ze rugbyvelden.

In de avond ontmoetten we een Nederlands stel en een Duitse die alleen reisde. We gingen met z'n 5-en uit eten om vervolgens in het donker te rugby-en en te volleyballen. De nummer 1 bezigheid hier zo. Na het strand altijd een verfrissende koude douche.

Morgen gaan we, als hij komt opdagen, 3 dagen en 2 nachten met een local mee naar de ‘mountains'. Hiken, paardrijden, uitzicht en watervallen staan dan op het programma. Het echte Fiji-leven, zonder toeristen. Klinkt allemaal leuk, maar eerst zien hier, dan geloven. We hebben daar 3 dagen geen internet of mobiel contact dus de site wordt even niet upgedate!
Helaas is dit verslag niet zo uitgebreid, concentreren is hier niet mogelijk. Mijnheer Walter zit aan een stuk met de eigenaresse te ‘praten' en het zal me niets verbazen al hebben meneer en mevrouw Pomp er binnenkort een schoondochter bij; een rijpe wel te verstaan.

Goed, als het goed is geen updates voorlopig. Bring the Fiji life on,
Sander