Dag 10 7-1-11 Nadi
De korte kennismaking die we tot nu toe hebben gehad met Fiji, is er een om in te lijsten. Een eerste stap op Fiji's bodem en meteen wordt er al ‘Bula, Bula!' gebulderd. Aangekomen bij het Bamboo hostel, staat iedereen volleybal te spelen en worden onze tassen direct uit onze handen getrokken. ‘Bula, take a seat my friend'. Palmbomen in de lucht, honden, katten, geiten op en rond de straat; een goede 28 graden en krachtige grijze wolken hangen boven de zee.
De dag begon vroeger dan vroeg, om 04.00 uur ging de wekker en om 04.30 uur stapten we in een gereserveerde taxi. Een kleine $ 55 later klommen we naar beneden de underground van Sydney in waar we twee kaartjes naar het ‘Domestic Airport' kochten. Hoewel het prijziger bleek dan we dachten, verliep alles soepel en waren we goed op tijd op het vliegveld aanwezig. We wilden netjes inchecken totdat er een probleem was. ‘When do you come back to Australia from Fiji?' ‘In a couple of weeks, we don't know'. Omdat we geen retour hadden, kon deze lieve mevrouw ons niet inchecken en konden we dus niet mee met de vlucht. Het enige wat we konden doen is een terugvlucht vanaf Fiji boeken via het internet..

Dat was nou net niet wat we wilden. Als het beviel, zouden we na 6 weken pas teruggaan en anders na 2 of 3. Nu moesten we dus al een datum stellen. We boekten online een ticket terug naar Brisbane op 7 februari zodat we er precies een maand zouden zitten. De ticket was nog net geen 200 euro per persoon, dus dat viel mee. Eenmaal geboekt en betaald via de credit card snelden we ons weer naar de incheckbalie, waar we te laat waren voor onze vlucht.. In plaats van 6.30, werden we omgeboekt naar 8.00. Ook de overstap in Brisbane verviel daarom en werd verzet. Nouja, we maakten er geen probleem meer van en ter compensatie werd ons extra beenruimte beloofd op de internationale vlucht van Brisbane naar Nadi (de luchthaven van Fiji).
Het was een uur naar Brisbane vliegen, maar vanwege plaatselijk onweer duurde dat een half uurtje langer. Uiteindelijk aangekomen en ingecheckt voor Nadi. Deze vlucht zou zo'n 3,5 uur duren en met een beetje beenruimte extra zou dat heel comfortabel zijn voor deze twee arme jongens. Tot nu toe ben ik nog vrij mild gebleven over mijnheer Pomp maar Walter weet het altijd voor elkaar te krijgen zich zo in een vliegtuigstoel te wikkelen dat ik geen kant op kan.. En zelfs met extra beenruimte en een stoel over, kreeg hij het weer zover. Pure klasse van die jongen. Ook in bed mummificeert hij zichzelf zo in de dekens dat ik genoegen moet nemen met de uiteindes. Hier zal ik later ongetwijfeld nog verder op ingaan.

Na een knappe drie uur vliegen werd de landing ingezet. En aangezien mijn keel - oor - neus combinatie nog een beetje zwak is, popte mijn linkeroor maar niet open. Hij bleef een half uur lang dicht en ik kon gapen, kauwen, slikken of klaren, maar het werd er niet beter op. Gelukkig landden we en konden we voet zetten op Fijiaanse bodem. En na, zogezegd, het hartelijke welkom met ‘Bula, Bula, Bula', popte het linkeroortje zonder probleem weer open. Geen problemen hier hoor op Fiji, gewoon alles rustig aan doen, lekker zitten en niets overhaasten.
Meteen maar even flink wat Fiji flappen achterover gedrukt aangezien er op dit eiland maar 3 werkende pinautomaten te vinden zijn. Mijn portemonnee is meestal gewend aan een los eurotje her en der, of een klein briefje van 5 maar niet aan ruim 1200 Fiji Dollar$ ter waarde van 600 euro. Maar ik draag m'n belangrijke spullen altijd bij me en verlies het nooit uit het oog dus dat komt goed. In veel van dit soort hotelletjes heb je ook kluisjes. Enfin, we grepen een taxi naar het Bamboo hostel (wat Walter op internet had gevonden) en werden direct getrakteerd op een schouwspel. Gaten in de weg gevuld met regenwater, marktjes, overal dieren op straat, gare gebouwen, schooltjes en her en der opeens een luxe westers fastfoodrestaurant zoals McDonalds of KentuckyFriedChicken. Een kwartiertje later werden we afgezet bij het Bamboo hostel, waar meteen de tassen uit de taxi werden getild. We mochten plaatsnemen in een knusse geïmproviseerde receptie. We keken uit op gasten van het hostel en locals die aan het volleyballen waren.

Toen kwam de eigenaar eraan. Een relaxte Nieuw-Zeelander met rasta haar natuurlijk. Hij had geen plek meer, maar we konden wel bij zijn ‘staff' slapen. De andere optie was een hostel erachter. Hij liep met ons mee en wederom moesten we rustig zitten en afwachten. De eigenaar liet ons wat kamers zien en voor 10 euro per persoon liggen we hier prima. Uitstekende douche, prima toilet, goede bedden. Het is voor in totaal 4 personen, maar wij konden het voor 2 personen krijgen. Prima!

Toen gingen we even wat eten halen bij het Bamboo waar er maar 1 dagmaaltijd is en dat was Fiji Currie with Chicken. Ik was benieuwd of meneer Pomp dit naar binnen zou smikkelen aangezien hij het liefst westers eet. Subway, McDonalds, kortom een echte wereldburger die Walter. We kregen twee borden en meteen werden we aangevallen door jonge hondjes en kittens die ook wel een stukje lustten. Ik moest meteen aan onze hond van thuis, Jacky, denken die 24/7 bedeld om eten. Beide aten we ons buikje rond en het zit er nu nog steeds in dus geen last van onverwachtste wc-bezoekjes hopen we.

Voor morgen is de weersverwachting niet goed, vanaf zondag wordt het beter. Dus voor morgen zijn we van plan om even de buurt te verkennen en wat plannen te maken voor de komende weken. Mwa, dat gaat wel lukken hier hoor!!

Bula,
Sander