Dag 5 Sydney 2-1-11

‘I don't know when the floodings are over. Just go south mate, it's also lovely there. Rent a car and see Melbourne, Canberra'. Nee, dat is niet wat we willen. We zouden naar Australie toegaan om het ‘Great Barrier Reef' te zien en door de overstromingen is dat erg onzeker. Een gebied ter grote van Frankrijk en Duitsland (bij elkaar!) is overstroomt en dat is nou juist het gebied van het mooiste en grootste rif van de wereld. Het zijn de ergste overstromingen in ruim 50 jaar. Onze oplossing: Als het ‘Great Barrier Reef' niet naar ons toekomt, gaan wij wel naar het ‘Great Barrier Reef' toe!

Na beide eindelijk een goede 7 uur slaap te hebben gepakt, gingen we 's ochtends vroeg op pad, op zoek naar het Toyota busje. We hadden goede hoop en een strategie bedacht. Dus vol vertrouwen liepen we de straat in, waar hij gister ook stond. Overal gezocht, maar hij was nergens te bekennen. Laten we ‘m dan maar bellen. Ondanks dat hij had gezegd dat hij hier nog wel een goede week zou staan was hij ergens buiten Sydney, om ‘m daar te verkopen. We dachten even na.. en belde hem 5 minuten later weer om te zeggen dat we ‘m graag willen hebben voor $2800. Nee, was het antwoord, hij verkoopt ‘m voor $3200, aan iemand anders..

We waren helemaal klaar met die *&&#$^#$%-busjes en vroegen ons werkelijk af of dit nog steeds het beste idee was. Konden we überhaupt wel langs de oostkust naar boven rijden? Hier moesten we eerst een duidelijk antwoord op hebben en met een beetje mazzel kwamen we een ‘Backpackersadviesbureau' tegen. Mazzel, omdat het meestal gesloten is hier op zondag. De medewerkers waren allemaal in gesprek dus we namen plaats op een rode bank. Op deze bank hebben we het meest onverwachte en radicale besluit genomen van de komende 6 maanden.

Walter zag een foldertje van de ‘Fiji-eilanden' staan en zei lacherig; laten we daar gewoon naar toe gaan. ‘Waarom niet?' antwoordde ik. En toen we eenmaal aan de beurt waren bij die medewerker vroegen we eerst hoe de overstromingen ervoor stonden. Niet goed dus, en aangezien dat backpackersbureau het vooral moet hebben van het verkopen/verhuren van auto's, werd er geadviseerd om dan maar richting het zuiden af te reizen - Melbourne. Nee, dat wilden we absoluut niet. We lieten de folder zien en vroegen of hij voor ons kon kijken hoeveel een vliegticket naar de Fiji kost en waar het eigenlijk lag. Dubbel uitstekend nieuws, een enkele ticket was $289 (230 euro) en het lag tussen Australie en Nieuw-Zeeland in, aan het Great Barrier Reef.

Die medewerker had allemaal argumenten om het niet te doen, aangezien hij maar wat graag een auto aan ons wilde verkopen. Dolenthousiast verlieten we het bureau om informatie op internet op te zoeken. Parelwitte stranden, palmbomen, duiken, snorkelen, vissen, 33 -eilanden, relatief goedkope tickets en geen auto die we moeten huren, (ver)kopen.. kortom we doen het!!

Terug bij het bureau wilden we direct dat hij de ticket ging boeken en toen hij zeker wist dat hij ons niet meer kon overtuigen, snapte hij heel goed dat wij daar heen wilden gaan. Het is niet de goedkoopste eilandengroep om te verblijven, maar aangezien het laagseizoen is, zal het er wel wat goedkoper zijn. Op de eilanden wonen in totaal zo'n 700.000 inwoners, maar die wonen vooral op de twee grootste eilanden. Verder heb je talloze kleinere eilandjes waar je bijna niemand tegen komt. Kortom geweldig en ja de tickets zijn betaald en geboekt. Vrijdag 7 januari vliegen we om half 7 's ochtends via Brisbane naar Nadi (vliegveld van de Fiji), een goede 4 uur vliegen voordat we dan op een paradijs landen. Het tijdsverschil met Nederland is 12 uur, dus letterlijk dag en nacht.

Voldaan, tevreden en met een plan liepen we de deur uit. Nu nog een goedkoop hotel hier in Sydney vinden voor de komende 4 nachten, aangezien we nog steeds in het CX Comfort Hotel liggen, want over ons budget is. Wederom op het internet vonden we via ebookers.com en hotel, met zwembad op 7 km van het centrum voor 50 euro per nacht per kamer. En ook zonder al teveel na te denken, gewoon geboekt en betaald via de CreditCard. Hier gaan we morgen dus heen.

Wat we ook morgen gaan doen is de Harbour Bridge beklimmen. Een drie-uur-durende rondleiding op en rond de brug met gids. Wel duur inderdaad, maarja wel iets wat je waarschijnlijk maar een keer mee zult maken. Conclusie is dat we het geld, laten we zeggen, makkelijk uitgeven hier.. Ook voelen we ons eindelijk herstellende van de jetlag, we slapen redelijk tot goed, we eten redelijk tot goed en we hoeven niet meer 19 keer naar de wc in 12 uur.

Witte stranden, kokosnoten, tropische vissen tot over een kleine week,
Sander