Dag 4 Sydney 1-1-11

Vandaag was de omslag. We besloten om net te doen alsof we ons topfit voelde en er niets aan de hand was. We waren niet meer ziekjes, we hadden geen last meer van onze buiken, onze darmen werkten prima en slaap tekort dat kenden we niet. Dat hielp fantastisch, want we hebben een ‘campervan' op het oog en we zagen het ‘operahouse' in combinatie met de ‘harbour bridge'. En die brug willen we overmorgen gaan bewandelen!

Gisteravond rond de klok van 22.00 gingen we nog even de straat op. Walter voelde zich goed genoeg en tja als je in Sydney bent met de jaarwisseling dan moet je eigenlijk wel een glimp op kunnen vangen van het vuurwerk en het liefst nog de brug. Maar het bleef bij een glimp. Want werkelijk heel Australie en Azie waren blijkbaar uitgenodigd en zoals ik schreef in mijn reisverslag van dag 2; om 9.15 's ochtends moet je al een plek gaan zoeken anders ben je te laat. Ook zijn er tickets te koop en exclusieve feestjes. Wij moesten dus genoegen nemen met een veraf zicht op de brug. We verwachtten er niet zo heel veel van, maar toen om 00.00 uur alles begon te knallen hadden we juist een prima uitzicht en een kwartier lang was er geweldig vuurwerk te zien. Voldaan waggelden we terug naar het CX Comfort Hotel te Kings Cross.

Inmiddels werd het 01.30 en we wilden gaan slapen. Met de nadruk op wilden want om 03.30 sliepen we nog niet. We deden het licht aan en lachten alle ellende een uur lang weg. Vervolgens gingen we even de straat op om de bijzondere mensen die hier lopen te aanschouwen waarna we om 05.00 uur toch echt in slaap vielen.

Toen we wakker werden boekten we een nacht bij en ontbeten we, zoals gezegd, eens knap bij de Subway, het ging niet van harte maar alles bleef erin. We gingen de straat in waar ze 2^e hands auto's verkochten en liepen tegen een Toyota busje aan. Een Toyota busje die te koop staat voor $3.500,-. Maar wij hebben goede hoop dat we ‘m voor $2.500,- / $2.750 kunnen overnemen. Hij was wel uit '91, maar hij zag er tip-top uit. Er lagen matrassen in de achterbank waar we languit kunnen liggen, kookstel etc. Het klinkt inderdaad als veel geld, maar als wij ‘m over 2 maanden voor $2.000,- kunnen verkopen dan hebben we bijna gratis vervoer gehad. En zelfs als het ons niet lukt om dat ding te verkopen, wat haast onmogelijk is, dan hebben we toch kunnen rondrijden voor 1400 Dollar (1100 euro) per persoon voor 2 maanden.

Met een goed gevoel liepen we terug naar de hoofdstraat waar zo'n ‘Sightseeing Bus' wachtte op passagiers. En zonder na te denken, stapten we erin. Het klinkt een beetje suf, maar de bus liet ons de mooie plekjes en gebouwen van Sydney zien. Dat is een keer wat anders dan onze hotelkamer, of het ziekenhuis. We stapten uit bij het opera house, wat in combinatie met de harbour bridge toch echt de iconen zijn van Sydney. En terecht want met een strakblauwe lucht en heerlijk zonnetje zag het er echt super uit. Toen we goed naar de brug keken, zagen we mensen in rijen van tien de brug beklimmen. Mijn tante had nog gezegd dat, dat iets voor mij was. Voor $189,- kan je de burg onder leiding van een gids beklimmen. En weet je wat, we doen het gewoon. Dat lijkt me echt fantastisch, het uitzicht wat je dan heb op Sydney, geweldig. Waarschijnlijk doen we dat maandag op dag 6. Op dag 7 (dinsdag) willen we een auto hebben en Sydney uit gaan.

Voldaan lagen we nog even te chillen in het dichtstbijzijnde parkje, waarna we weer in de bus stapten. Die ons tot vervelens aan toe 22 haltes verderop ons weer afzette voor ons hotel. Toen waren we echt kapot, gebroken en we hadden er geen kracht meer voor. We wilden niet gaan slapen maar van 17.30 tot 22.00 uur sliepen we als roosjes. En ja op deze manier houden we het jetlag-gevoel goed in stand. Maargoed de conclusie van vandaag is dat we aansterken, Walter voelt zich goed en is niet meer van plan om wederom een ziekenhuis bezoekje te verrichten en met een beetje mazzel hebben we dat busje binnen enkele dagen geregeld.

Gegroet richting het koude Nederland,
Sander

PS. Ik hoop dat jullie het leestempo kunnen bijbenen ;]