Dag 2 Sydney 30-12-2010

Vandaag zijn we keurig constant gebleven. We hebben nog steeds een jetlag, onze darmen functioneren wisselend, na een stap gezet te hebben gaan we direct weer liggen en we ‘slapen' in een hotel in het centrum Kings Cross voor nog geen 120 Dollar..

Na het verhaal van Dag 1 vannacht te hebben uitgetypt vielen we eindelijk in slaap. De klok had inmiddels de 06.00 uur al gepasseerd. We werden gewekt door de schoonmaakster die om 10.50 uur opeens de deur opendeed. ‘You have to check out at 11.00!'. Snel pakten we onze tassen en checkten uit. Bepakt en bezakt strompelden we het ‘ Formula 1' hotel uit waar we verwelkomt werden door een zomers zonnetje. Zo zomers dat we na 5 minuten alweer klaagden dat het te warm was, ook was de backpack te zwaar dus we besloten onze tassen in een winkelwagentje te gooien. We reden naar een ‘fruit-winkeltje' waar we bananen en appels kochten.

Ondertussen liepen we elk hotelletje of hostel binnen maar alles zat wederom vol. We hebben echt de goedkoopste en beste periode uitgekozen om hier te komen backpacken.. Enfin, uiteindelijk belandden we in de McDonalds waar we op het WiFi inlogden om online een slaapplek te vinden. Maar dat ging trager dan Walter zijn darmen dus daar werden we ook niet wijzer van. Tot slot stapten we een hotel binnen exact naast de Mc en die had nog een kamer voor ons voor het schappelijke bedrag van 120 dollar.

We verwachtten er weinig van omdat het er klein en benauwd uit zag. Uiteindelijk klommen we twee trappen op en openden kamer nummer 15, wat ondanks vieze vlekken en een beschimmelde koelkast, er goed uit zag. Het had een prachtig uitzicht op een aantal grote gebouwen hier in Sydney. We sliepen een goede 2 a 3 uur bij waarna we op zoek gingen naar een degelijke maaltijd.

We aten een, uiteraard, Club Sandwich met een bananen smoothie. Dit was onze eerste echte maaltijd in 2 hele dagen dus we propten ons helemaal vol. Met twee voldane buikjes wilden we opzoek gaan naar een auto, of in ieder geval rondkijken naar prijzen en de opties. We wandelen weer langs ons favoriete fastfood restaurant toen we opeens Carli tegenkwamen. Carli is (ook) een juf en we hebben samen op de Pabo ‘gestudeerd'. We werden begroet met drie oerhollandse zoenen. Carli zit hier nu ongeveer een maand en heeft samen met Fransesca een appartementje gehuurd voor 10 dagen voor 375 Dollar. Ook kochten we water dat veel te duur was, we kregen meteen handige tips. Ook nodigden ze ons uit om mee te komen naar het New-Years gebeuren waar je schijnbaar prachtig uitzicht hebt op de brug tijdens de jaarwisseling. Nadeel is dat je daar al om 09.15 uur moet zijn morgenochtend anders zit alles vol. We zijn wel van plan om dat morgen te doen, je bent maar een keer in je leven met oud&nieuw hier in Sydney, dus dat moeten we er maar voor over hebben.

Vervolgens wilden we naar een bedrijfje dat we vannacht hadden gezien wat campertjes en stations verkocht. Na 5 minuten zagen we een blauw busje voorbij rijden met ‘For Sale' er op. Hij stond te wachten voor het stoplicht dus ik sprak hem meteen aan, hij zei dat we in moesten stappen en dat hij het busje wel even wilden laten zien. De fransman was hiermee al twee jaar onderweg en, logischerwijze, was dit de beste koop van zijn leven geweest. Hij liet alles zien maar toen we vroegen om de prijs waren we minder enthousiast; 6.500,- Dollar. Laten we dat maar niet doen.. Toen we terug wilden lopen naar de mainstreet waren er overal backpackers die hun busje of station te koop hadden staan. We hebben er een aantal bekeken; de beste optie was een station voor 2.500 Dollar. Het waren Israeliers en ze wilden ‘m snel verkopen omdat ze overmorgen zouden vertrekken. Ook hiervan hebben we het nummer genoteerd. Maar aangezien Walter en ik vrijwel niets weten over auto's of techniek willen we niet direct het eerste beste kopen wat op ons pad komt. Op 1 januari kijken we verder aangezien we morgen er geen tijd voor hebben.

Inmiddels is het 21.39 ( 11.39 Nederlandse tijd) en liggen we te chillen op bed. Deze kamer heeft geen airco en de enige verkoeling is een ventilator die bijna uit elkaar valt. Verder heeft mijnheer Walter genoeg te klagen over het weer, de kosten, de mensen, het eten en de hotelkamer. Maar volgens hem is een klacht een gratis advies.

Morgen waarschijnlijk geen verhaal omdat we dan natuurlijk bij de brug staan te wachten. Ik wens iedereen alvast een goed en mooi 2011!!

Joe,
Sander