Liggen we dan 05.32 lokale tijd en we hebben letterlijk nog geen oog dichtgedaan. We kunnen gewoonweg niet slapen en in totaal zijn we al meer dan 30 uur wakker. In het vliegtuig hebben we van de in totaal 23 uur vliegen (inclusief overstap in HongKong) maar een half uurtje per persoon gevlogen. En om het hele verhaal nog completer te maken was de reisblog van ‘Dag -1' een grote misvatting, want om lekker nonchalant te zeggen dat alles wel appeltje-eitje-makkie-makkie zal gaan verlopen is direct de eerste avond al een verhaal op zich geworden.. Maar laten we beginnen bij het begin.

28 December om 10.00 uur stonden de familie Pomp en de familie Hillegers op het vliegveld van Schiphol. Na nog even gezellig te hebben gezeten, namen we afscheid wat ik op dat moment nog steeds vrij luchtig opvatte. Toen liepen Walter en ik richting de douane, ik draaide me nog een keertje om, om te zwaaien en toen zag ik mijn moeder met tranen. Ze gaf Kaki een knuffel op dat moment en ineens sloeg het bij me in.. Ik ga nu wel gewoon voor 6 maanden weg. Een halfjaar lang zonder al het ‘vertrouwds' en fijns wat ik thuis heb. Waar ben ik in godsnaam mee bezig.
Maar Walter leek er niet zoveel van te hebben en al snel was ik het nare gevoel kwijt. We kochten nog een Lonely Planet van Nieuw-Zeeland en gingen opzoek naar de gate, die we al snel vonden. Na even te hebben gewacht konden we inchecken en mochten we instappen. Bij het inchecken kregen we zitplaatsen met extra beenruimte aangeboden. De reden daarvan was een 2 meter lange medereiziger. Direct werden we hartelijk begroet door de mensen die naast ons zaten. ‘Ah gelukkig hebben jullie geen baby bij jullie, wat geweldig'. Walter had niet lang nodig om een klein uurtje later onder de stoel van deze mevrouw te liggen, zie foto ‘ZZZZZZZZ'.

De vlucht besloeg een goede 11 uur die eigenlijk soepel, heerlijk en relaxed verliep. Je had je eigen scherm en je kon films, tv-series, games en allerlei andere dingen selecteren. Dus ik had The Butterfly Effect (ja Kaki, die wilde jij nog zo graag een keer zien) gekeken, Toy Story 2 en 3 en nog een aantal documentaires. Dit werd afgewisseld met gesprekken met onze gezellige naaste buren waarna we afscheid namen en om 07.00 uur lokale tijd op Hong Kong landden. Hier zagen we een prachtige zonsopkomst, echt bijzonder.

Tot dusver verliep alles beter dan gepland en we waren van plan om de vlucht van HongKong naar Sydney 8,5 uur, lekker te gaan slapen. Maar neehoor, dit keer geen extra beenruimte maar met z'n vieren op een rij in het middenpad. Na ‘Despicable me' te hebben gekeken en een goede 2 uur verder te zijn was ik er eigenlijk wel klaar mee, met dat gezit. Walter dacht er net zo over, dus we begonnen alles af te zeiken wat ons niet beviel. Het bizarre was ook telkens het tijdsverschil, uiteindelijk snapten we er geen hol meer van. Dan kregen we ‘midden in de nacht, Nederlandse tijd' een brunch, dan weer een diner en volgens mij snapte de bemanning er ook weinig van. En na de 5e vliegtuigmaaltijd in 18 uur te hebben verorberd begonnen de darmen ook heerlijk op te spelen..

Uiteindelijk kreupel uit het vliegtuig weten te komen, was het inmiddels alweer 21.00 uur 's avonds in Sydney en donker. Toen waren we helemaal de weg kwijt, maargoed we haalden onze backpack op en kwamen vrij snel door alle controles heen. Toen probeerden we een oud klasgenoot van mij te bellen, zij heeft een appartementje gehuurd in Sydney en is hier al een maand in Australie. Maar dat nonchalante plannetje bleek niet te werken want we kregen geen verbinding.. Oops, wat nu 22.00 uur in Sydney en nog geen slaapplek. Mwa we waren nog vrij relaxed eronder en wilden een bus pakken. De bus reed zogenaamd niet volgens een taxichauffeur en hij wilde ons wel voor 60 dollar wegbrengen. Uiteraard reed er wel een bus en die bracht ons, na een rit van drie kwartier, naar Bondi. Achteraf gezien niet slim, want dat was de uitgaansgelegenheid van Sydney dus we waggelden daar een uur rond zonder ook maar enige vorm van succes. Twee taxi's later en inmiddels 01.00 uur 's nachts probeerden we het F1-hotel te KingsCross. Ja die had nog een plekje vrij.. voor maar 129 dollar voor een tweepersoonskamer. Au.. toch maar genomen.

Doodmoe ploften we op bed waar we van plan waren om binnen 20 seconden in slaap te vallen. Uhm, eigenlijk niet. Om 02.30 uur (16.30 Nederlandse tijd) sliepen we nog niet en we gingen de straat op. We kochten een appel, biscuitjes en water en liepen wat door de stad. Na een wandeling van in totaal een uur kwamen we terug op de kamer, waar we nu dus nog steeds niet kunnen slapen. Het voelt bizar, je bent moe maar je hebt geen slaap. Heerlijk die jetlag. Oja, ook heerlijk die blauwe plekken overal van het schaatsen en het karten, 2e en 3e kerstdag. Heerlijk ondoordacht allemaal.
Om 11.00 uur moeten we uitchecken waarna we op zoek gaan naar een busje. Ik hoop dat ik de komende 5 uur nog wat kan slapen want anders loop ik de komende dagen als een zombie rond hierzo.

Over en sluit,
Sander