Dag 60 en 61 26 en 27-2-11 Wainuitomata

Vandaag ga ik het over de drie belangrijkste dingen in het leven hebben; eten, slapen en geld. De maaltijd van vanavond was de gezondste maaltijd uit onze reisgeschiedenis. Een ui, een paprika, een blik doperwten, een blik rode kool, een snufje peper en zout en Heinz tomatenketchup. Kortom het is niet alleen maar McDonalds of de Pizza Hut, nee de hoofdingrediënten zijn ui en ei.

De nacht van dag 59 op 60 was bar en bar koud. Na de beklimming van de vulkaan hadden we wel een goede nachtrust verdiend maar dat bleek toch echt niet zo te zijn. We sliepen op een camping aan de voet van de vulkaan, dan zou je denken dat het er warm zou zijn. Nee, nadat het zonnetje was ondergegaan had ik twee shirtjes aan en een trui, een korte broek en een lange broek, sokken en m'n lievelingsmuts en toch was het koud. In de auto werd het er niet beter op aangezien ik geen slaapzak heb maar een ‘reisdeken'. Ideaal voor warme klimaten, maar in feite is het gewoon een lapje stof waar je doorheen kan kijken en waar de muggen gewoon doorheen prikken.

De Nissan is groot, het is net aan groot genoeg voor twee Hollandse jongens die languit willen liggen. En als de ene draait, dan draait de ander gratis mee. En zoals gezegd zijn we nooit alleen en worden we altijd begroet door muggen en dat soort gespuis. De nachten zijn verdeeld in etappes, maar al met al mogen we niet klagen en pakken we altijd genoeg uurtjes om niet achter het stuur in slaap te vallen.

Nu we het toch over, achter het stuur hebben, hebben, kan ik vertellen dat we twee dagen flink hebben doorgereden. Ritjes van 10 uur ‘s ochtends tot 6 a 7 uur 's avonds, met uiteraard meerdere tussenstops, maartoch flinke ritjes. Dag 60 zijn we van Whakapapa via een alternatieve route naar Napier gereden waar we een nachtje hebben geslapen en wat van de stad hebben gezien; lees het interieur van de McDonalds en de Pizza Hut. Dag 61 zijn we van Napier naar nabij Wellington gereden, een rit van meer dan 300 kilometer. En geen Nederlandse 300 kilometer, maar ook stukken bergweggetjes-300 kilometer.

Onderweg zijn we gestopt bij eerst een ‘Dutch Shop'. Daar verkochten ze, raadt eens, Nederlandse producten. Van hagelslag tot speculaas tot drop tot kaas. We kochten een kilozak zoute drop voor 10 euro. Droppend reden we naar 'Aotearoa Stonehenge'. De gidstochten waren helaas niet beschikbaar rond het tijdstip dat wij kwamen, maar indrukwekkend was het alsnog. Het was geen ‘Stonehenge' gemaakt door vroegere volken, maar er wel op gebaseerd. We kregen eerst een filmpje te zien en daarop werd een hoop uitgelegd. Maar helaas niet genoeg, om nu dingen te gaan uitleggen.

In feite kunnen ze aan de stand van de zon zien, de schaduw ervan althans, welke dag van het jaar het is, welk seizoen en wat de stand van de zon is etc. Ook waren er een aantal punten vastgelegd waarop je kon navigeren op welke lengte- en breedtegraad je je bevond. Dit natuurlijk alleen wanneer je de sterren kon zien. We liepen er een beetje verloren bij omdat er zoveel te zien was, maar we eigenlijk niets wisten, maar alsnog het was interessant om even te zien.

Bijzonder toch hoe mensen die duizenden jaren geleden leefden, geen kalender hadden maar gewoon de sterren en de zon gebruikten. Ook konden ze aan de sterren zien wanneer welke dieren aan hun trektocht begonnen en dat hielp ze weer bij het jagen. Nouja, wij kijken op onze mobiel om te kijken hoe laat het is, vervolgens op de tomtom om aan te geven dat we naar de supermarkt willen, dan bewegen we onze voet die het gaspedaal van de auto indrukt, de auto brengt ons naar de supermarkt, dan lopen we zelf de supermarkt binnen waar we uit de koeling een pak vlees kopen, dan betalen we met een plastic kaartje, om tot slot het zogenaamde vlees op een elektronisch fornuis gaar te bakken en de jacht naar binnen te schuiven.

Het bovenstaande terzijde, na 300 kilometer kwamen we aan bij een overheidscamping en dat is onze favoriet oftewel lievelings. Daar moet je jezelf inchecken en dat vergeten we keer op keer te doen, wat is dat toch vervelend. Deze overheidscamping is bijzonder omdat het gratis warme douches heeft en daar hebben we dankbaar gebruik van gemaakt. Na de berg, 3 dagen geleden te hebben beklommen, hing het zweet nog ergens tussen de oksels en de tenen dus dit was een welkome verrassing.

Ik heb het weinig over eten gehad; niet belangrijk. Wel belangrijk om op te noemen is dat we het ei-ritueel en het pasta eten 's avonds al aan het bijschaven zijn. Variatie is het sleutelwoord. Daarom las ik morgen een autoloze maandag in zonder kilometers en gaan we waarschijnlijk overmorgen wisselen van eiland. Van Noord naar Zuid is het plan!!

Morgen exact 2 maanden aan het reizen,
Sander